این حرکت مادران عزادار خیلی حرکت خوبیه اما باید تو اطلاع رسانی در موردش بیشتر تلاش بشه به نظر من. همه نکته قضیه مادران اینه که تو از همه کلیشه های مادری استفاده کنی برای پیش بردن یه هدف سیاسی، روی حس و عاطفه مردم، مخصوصا مخالف خودت تاثیر بذاری. هی تو بوق و کرنا کنی که آهای ملت این "مادرای بدبخت" دارن از غم بچه هاشون آب می شن و ببینین حالا باهاشون چیکار کردن. یعنی بره روی مخ مردسالار کلیشه بندی شده جامعه ایران و از این ذهنیت استفاده ابزاری کنه برای هدف سیاسی اش. حالا به نظر من این استفاده ابزاریه خیلی خوب انجام نشده در مورد مادران عزادار. تبلیغ بین عامه مردم نشده اونوقت کمپین حمایت از مادران عزادار تو لس آنجلس درست شده که قشنگ متضاده با روح استفاده ابزاری این حرکته. خب تو لس آنجلس که ملت لازم نیست از کلیشه مادری استفاده کنن برای جلب حمایت توده های مردم به جنبش سبز و توجه اونها به کشته شدن و گم شدن جوون های مملکت. حمایت تو لس آنجلس و ایمیل هایی هم که مرتب می زنن اصلا ذهن آدم رو می بره یه دنیای دیگه. خوب بود مثلا مادران عزادار تو پایین شهر تهران، تو یه نقاطی که این کلیشه مادری بیشتر جواب می ده و هنوز بحث هایی مثل ناموس و جوانمردی و مظلومیت و عزت و احترام مادر توشون پررنگه جمع می شدن. خوب بود اطلاع رسانی اشون خیلی خیلی بیشتر از این چیزی که الان هست می بود. الان 30 نفرشون دستگیر شدن اما هیچ اتفاقی نیفتاده. یعنی مدلی کار نشده که گرفتنشون هزینه بالا داشته باشه برای حکومت. الان خانواده هاشون به جای ترسیدن شاید باید برن گریه و زاری و آه و ناله کنن که ایوای مادر پیرم رو گرفتن پاش رو شکستن.
ببخشید حال خودم هم بهم می خوره از این بازتولید کلیشه ها ولی گاهی به عنوان یه استراتژی لازمه اینجور کارها. بعد هم خیلی فرق می کنه وقتی کسی که مورد ظلم قرار گرفته یا به قول خانوم اسپیواک "ساب آلترن" خودش این کلیشه ها رو استفاده کنه برای توانمندی تا اینکه یکی دیگه یا جامعه یا استفاده از این کلیشه ها ازش سوء استفاده کنه. اینطوری عملا آدمی که فرودست شده معنی این کلیشه ها رو می ریزه به هم چون با عاملیت داره از این کلیشه ها استفاده می کنه برای یه هدفی که توانمندش می کنه. والسلام.
من همیشه با آدمایی که از این کلیشه ها برای پیشبرد کارشون استفاده می کنن مشکل داشتم و دارم. اینکه یه زن رو وقتی می گیرن بگه تا شوهرم نیاد من تکون نمی خورم یا اینکه شما گفتی این مادرا رو باید بدبخت و بیچاره نشون داد. اینجوری ما داریم به طرف مقابلمون می گیم که این کلیشه ها رو قبول داریم. به نظرم این اصلن و ابدن اسمش "توانمندی" نیست. بیشتر یه رفتار حال به هم زن از سر ضعف. به امید روزی که یاد بگیریم در هر شرایطی سرمون رو بالا بگیریم و با غرور و قدرت رفتار کنیم نه اینکه هر جا که کارمون راحتتر پیش می ره خودمونو به بدبختی بزنیم.
پاسخحذف