جونم برات بگه، یه چیزی تو این آهنگای تایگر لیلیز هست که خیلی شبیه زندگی منه. یعنی یه واقع گرایی زمخت خشن، در عین اینکه همه حس های آدم درگیر هستن و احساس آدم در اوج خودشه: غم، عشق، شور، اضطراب، تپش قلب، داغ شدن تن، وحشت، و خشونت، خشونت عریان زندگی
این آهنگ "جاودانگی" یک جورهایی عصاره خشونت واقع گرایانه و درعین حال پر از احساس کارهای تایگر لیلیز و زندگی منه! مدتیه گیر کردم رو این آهنگ و نمی تونم گوشش نکنم:
نازلی وبلاگ سیبیل طلا یه بار خیلی وقت پیش ها خیلی خوب درباره تایگر لیلیز نوشته بود: سادومازوخیسم و شیشکی موسیقیایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر