آدمای شاد و خوشحال، آدمای اکتیو. آدمایی که بدن نرم و انعطاف پذیری دارن و راحت ورزش می کنن. آدمایی که روز تعطیل می رن تو نور روز می گردن تو شهر. آدمایی که مامانشون سر پاست. آدمایی که کانون خانوادگی گرمی دارن. آدمایی که یکی هست از پشت بگیرتشون اگه داشتن یهو می افتادن. آدمایی که خونه دارن. آدمایی که بچه دارن. آدمایی که حافظه اشون قویه. آدمایی که احساساتی نیستن و چیزای ریز روح و روانشون رو نمی ریزه به هم. آدمایی که غریزه اشون خیلی قوی نیست و اصلا چیزایی ریز رو نمی بینن.
آدمهایی از این دست رو هر روز و همه جا میبینم. هم به حالشون حسرت میخورم و هم دوست ندارم سایه ام به کوتاهی اونا باشه. اما عددشون اونقدر زیاده، که فکرم میکنم خودم هم یکی از همونام. و آدم های دیگری هم هستند که منو به این چشم نگاه میکنند. زیاد.
پاسخحذف